Docent Vanessa wilde graag met haar Van start-groep naar een museum gaan. Veel cursisten waren nog nooit in een museum geweest. Daarom gingen ze op een dinsdagmiddag naar het Tropenmuseum. Het Tropenmuseum is vlakbij NedLes, in Amsterdam-Oost. Het is een museum over wereldculturen, dus je kunt er voorwerpen uit de hele wereld zien.
Het bezoek begon met een kop koffie in het museumcafé. Daar vertelde museumdocent Bastiaan over een bijzonder voorwerp. Hij draagt een ring van zijn moeder. Zijn moeder is overleden en daarom is de ring heel speciaal voor hem. Zo denkt hij vaak aan haar.
‘Hebben jullie ook een bijzonder voorwerp?’ vroeg Bastiaan aan de cursisten. Sahar liet een kleine koektrommel zien. Die was speciaal voor haar, want ze neemt hem overal mee naartoe. Bovendien vindt ze koekjes echt Nederlands. Ayham vertelde over zijn horloge. Hij had het van zijn moeder gekregen op zijn 18e verjaardag.
Na de koffie begon de rondleiding. Het Tropenmuseum heeft een prachtige, grote hal. De cursisten keken hun ogen uit. Tuncay uit Turkije was blij dat ze naar het Tropenmuseum gingen. Hij is namelijk al in veel Amsterdamse musea geweest, maar het Tropenmuseum kende hij nog niet. Dat was dicht toen hij wilde gaan. Tijdens de rondleiding zagen ze voorwerpen uit de hele wereld. Beelden, boten en sieraden bijvoorbeeld. Aan het eind bezochten ze de tentoonstelling over Mekka. Omdat Ayham in Saoedi-Arabië heeft gewoond, kon hij veel over de stad vertellen. Dat was leuk en bijzonder.
De cursisten vonden het bezoek aan het Tropenmuseum leuk en interessant. Tuncay was onder de indruk van het gebouw. Het is een veel mooier gebouw dan het Van Gogh-museum, zei hij, en toch waren hier minder bezoekers. Dat vond hij een beetje vreemd. Ook docent Vanessa vond het een leuk uitstapje. Ze doet graag buiten de klas iets met haar cursisten. Dat is goed voor de sfeer in de groep, vindt ze. De cursisten praten dan meer met elkaar en leren elkaar beter kennen. Dat is deze keer zeker gelukt!
Uit: De Nedles, de schoolkrant van NedLes, december 2019.
Geschreven door: Rebecca van Raamsdonk